Y. Mama van 10 jarige dochter

Onze oudste dochter had van jongs af aan moeite met veranderingen, nieuwe situaties en drukte. Dat wisten, we hielden er rekening mee; eigenlijk konden we er allemaal goed mee omgaan.

Tot het moment dat schoonzus, schoonvader, moeder en neefje kanker kregen.  En in één jaar overleden.

Vanaf dat moment is het gedrag van onze dochter erger geworden. Ze maakte zich overal grote zorgen over, was niet aanspreekbaar, chagrijnig en kon niet omgaan met een situatie die plots anders was.

Mijn man en ik zagen meteen dat er iets moest gebeuren. Onze dochter is naar een rouwverwerker gegaan. Dat was heel fijn voor haar, maar ze had meer nodig dat dit. Ik had nog nooit van Speltherapie gehoord. Ben er Googelend bij uitgekomen en in diezelfde tijd werd Speltherapie me aangeraden door de rouwtherapeut en de huisarts.

In het begin dat onze dochter bij Speltherapie zat zagen we weinig verandering. Zij kon niet verwoorden wat er aan de hand was, wat haar probleem was. Het heeft ook even geduurd voor het loskwam. In het begin merkte ik dat ze thuis stiller werd. En uiteindelijk merkte ik dat ze beter in haar vel kwam te zitten. Ze werd weer vrolijker, sliep beter. Ze wilde weer andere dingen; bijvoorbeeld korfballen, dat moesten we eerst vaak afzeggen omdat ze hoofdpijn had, maar nu kon ze weer lekker sporten met haar vriendinnen.

Ik merk dat ze opener is geworden, ze kan nu zelf verwoorden waar ze last van heeft. Eerst voelde ze zich niet fijn, maar ze wist niet waarom. Door de Speltherapie en het praten heeft ze ontdekt waar die gevoelens vandaan komen en hoe ze ermee om kan gaan. Ze heeft woorden gekregen om haar gevoelens te uiten. Ze durft nu bijvoorbeeld weg te lopen als er iets gebeurt, waar ze niets mee kan. Ze praat thuis nu over wat ze meemaakt en op deze manier kan ze het verwerken en hoeft ze er niet mee rond te blijven lopen.

Wat ik extra fijn vind is dat ook anderen betrokken worden bij de resultaten van de Speltherapie. De speltherapeut heeft bijvoorbeeld contact opgenomen met school om te vertellen hoe ze daar het beste met mijn dochter kunnen omgaan als ze stiller wordt. Daar zag ik zelf eerst tegenop, hoe moet ik dat daar gaan vertellen. Maar dat pakte de Speltherapeut op. Heel fijn en professioneel. Bij korfbal heb ik het zelf toegelicht, maar als ik het fijner had gevonden dat de Speltherapeut het deed zou dat gebeurd zijn.

Ik zou Speltherapie zeker aanbevelen aan anderen. Ik voel me hier erg welkom, de oudergesprekken hebben ons veel gebracht. Ik zie een groot verschil bij mijn dochter tussen hoe ze nu is en hoe ze was voor ze naar Speltherapie ging. Ik ben blij dat we dit hebben gedaan, natuurlijk blijft haar karakter hetzelfde, gelukkig maar, maar ze kent zichzelf beter, weet hoe ze moet omgaan met bepaalde situaties. Ik ben dankbaar dat zij vóór haar puberteit deze groei heeft mogen doormaken.

————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————–

L. vader van zoon van 6 jaar

“Onze zoon had last van verlatingsangst. Zijn moeder en ik zijn gescheiden. Als hij bij mama was miste hij mij en andersom. Als hij moest gaan slapen, kon hij niet slapen en midden in de nacht wilde hij mij dan bellen of zijn moeder. Bij de overdracht zag ik steeds een traantje op zijn wang. We lieten hem wel merken dat we er steeds voor hem waren, dat als hij niet bij de ene ouder was, hij dan wel in het hartje van de andere zat. Maar hij bleef het heel moeilijk vinden dat papa en mama niet meer bij elkaar hoorden.

Op een gegeven moment vertelde Anke over Theraplay**, dat je door met je kind samen te spelen dichter tot elkaar komt en dat je zo het vertrouwen van je kind kunt verstevigen. Daar stond ik meteen voor 100% achter.

Tijdens de Theraplay bijeenkomsten groeiden we spelenderwijs naar elkaar toe. Hij merkte dat we er voor hem waren en voelde zich gesteund. Het samenspelen deed hem zichtbaar goed. Onze band is verdiept. Dat merk ik aan kleine dingen. We spelen ook vaker samen, hij kan goed alleen spelen, maar hij vindt het leuk om samen te knutselen of te tekenen. Soms verzinnen we uit het niets iets, om te maken. Dan zie ik hem denken, dan hebben we echt een leuk gesprek. Inmiddels slaapt hij binnen een kwartier, hij leest nog een boekje, babbelt met zijn knuffels en valt dan lekker in slaap.

Ik zou Theraplay zeker aanraden aan mensen met een kind met verlatingsangst. Of voor andere problemen die door een scheiding kunnen ontstaan. In het begin was de omgang tussen mij en mijn ex-vrouw stroef. Dat is nu echt heel anders, we kunnen goed met elkaar overweg, we overleggen over de kinderen.

Ik ben echt blij dat we dit gedaan hebben, voor de kinderen maar ook voor ons als ouders. We zijn dichter bij elkaar gekomen, we hebben meer begrip voor elkaar. We hadden geen vechtscheiding, maar echt vriendelijke gevoelens hadden we ook niet voor elkaar. Onze kinderen staan op nummer 1 en we communiceren een stuk gemakkelijker dankzij de begeleiding en inbreng van Anke. Onze kinderen glunderen weer. Heel fijn!

————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————–

Mijn zoontje ging vorig jaar van groep 3 naar een combinatieklas groep 4/5. Het is een hele drukke groep. In die klas zitten 4 a 5 jongens die extra aandacht opeisen; de klas is chaotisch.

In de pauze gaat de onrust door. Kinderen trekken aan elkaar; mijn zoon wordt regelmatig heel boos, heeft zichzelf soms niet in de hand.

Ik zie dat hij niet gelukkig is in die klas. Thuis zegt hij wel eens: “niemand begrijpt me”.

Soms komt hij boos thuis van school. Dan rent hij meteen naar boven om even af te koelen. Na 10 minuten staat hij weer beneden en drinken we een kopje thee. Hij vertelt wel een beetje, hij houdt er niet van als andere kinderen de baas over hem spelen, hij wil ook graag inspraak.

Mijn zus is orthopedagoge, zij luistert naar mijn verhaal en stelt speltherapie voor. Mijn eerste reactie is, “spelen doet hij thuis genoeg, dat kan hij als de beste”. Natuurlijk ben ik gaan Googlen en lees ik wat de mogelijkheden zijn met speltherapie.

Ik maak een afspraak met Anke, in een uur tijd vertel ik alles. Anke ziet mogelijkheden en raadt me aan dit met school te bespreken.

Voor de zomer van 2020 mag mijn zoon bij Monique starten; het is ‘liefde op het eerste gezicht’. Hij aarzelt nog even als hij ziet dat ik na een kwartiertje weg wil gaan; maar inmiddels gaat hij heel graag naar speltherapie. Hij telt de nachtjes slapen af tot de volgende afspraak.

Ik weet niet wat er precies gebeurd is, alles is omgeslagen. De sfeer in de klas is niet te vergelijken met die van vorig jaar. De juf zegt ook dat het een hele leuke klas is geworden, een aantal van die andere jongens zijn ook in therapie geweest. Afgelopen week zaten we bij het 10 minutengesprek. De juf was heel enthousiast, mijn zoon is weer net zo leuk als toen ze hem in de kleuterklas had.

Ik raad andere ouders aan om te kijken en te luisteren naar hun kind. Dat heb ik wel eens niet gedaan… Ik geef mijn kind snel de schuld als er ergens ruzie is. Nu geef ik hem de kans om te praten. Ik zie dat Monique van speltherapie dat spelenderwijs doet en dat doe ik nu ook veel vaker.

De klik met Monique is heel belangrijk. Ik zie ook in dat je met  je kind niet te snel naar een psycholoog hoeft te lopen.

Speltherapie is heel laagdrempelig, mijn zoon houdt ervan om dingen uit elkaar te halen… Monique spaart oude apparaten voor hem; hij gaat er met zijn gereedschapskoffertje heen en al ‘slopend’ praten ze over de dingen in zijn leven.

Het is jammer dat hij er bijna mee moet stoppen, maar het gaat zo goed. Heel fijn!